آموزش نصب دکل مهاری

دکل‌های مهاری به دکل‌هایی گفته می‌شود که بوسیله سیم مهار به زمین یا تکیه گاه دیگری مهار گردد.
این نوع دکل‌ها به دلیل وزن پایین و سبکی وزن مزیت دارد و در مکان‌هایی که فضا به قدر کافی موجود باشد استفاده می‌گردد. اغلب در شبکه تلفن همراه، رادیو و بیسیم و شبکه‌های رایانه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این دکل‌ها قابلیت نصب در پشت بام منازل و ادارات را داشته علاوه بر اینکه ارتفاع ساختمان به بلندی محل نصب آنتن‌ها کمک کرده در مناطق شهری مزیت فراوانی دارد.
این نوع دکل‌ها در صورتی که روی زمین نصب گردد نیاز به فضای زیادی جهت نصب سیم مهارها دارد. به خاطر سبکی وزن، بهای این دکل‌ها کمتر از دکل‌های دیگر بوده و نصب آنها ساده و کم هزینه ‌است. این دکل‌ها بسته به ابعاد و نوع ساخت به چند دسته تقسیم می‌شوند از انواع آن می‌توان به دکل‌های سری G اشاره کرد که با انواع G۲۵، G۳۵، G۴۵ تولید می‌شوند این دکل‌ها به صورت سه یا چهار ضلعی و به صورت سکشن‌های سه متری که پایه‌ها از لوله نمره ۳ بوده و به وسیله میل گردهای نمره ۸ یا ۱۰ به صورت خرپائی به هم متصل می‌شود. این دکل‌ها ابتدا توسط کارخانه دکل سازی ROHN تولید می‌شده که اکنون در بعضی مواقع با نام این کارخانه شناخته می‌شوند. این نوع از دکل‌های مهاری با باربری بسیار کم بوده و تنها برای نصب آنتن‌های بی سیم و یا دیش‌های کوچک اینترنت استفاده می‌گردد. عدد مقابل G نشان دهنده عرض قاعده بخش‌ها به سانتیمتر می‌باشد. این دکل‌ها به دلیل سبکی بیشتر در پشت بام‌ها نصب می‌شوند و بر اساس استاندارد در هر ۷٫۵ متر به وسیله سیم مهار و با استفاده از کمربند دکل از سه یا چهار جهت مهار می‌شوند.
در ایران بنابه دلیل اینکه استفاده از کمربند مورد توجه مشتری قرار نمی‌گیرد و یا اطلاع کاملی در این مورد ندارد، استاندارد‌ پیاده‌سازی به صورت پیش فرض نصب مهاری در هر ۹ متر ارتفاع می‌باشد. در خیلی موارد به دلیل بالابردن استحکام دکل نصب شده مانند دکل‌هایی که در مناطق بادگیر یا دکل‌های با ارتفاع ۲۴ متر به بالا و یا دکل‌هایی که تعداد رادیو و آنتن‌های زیادی بر روی آن نصب می‌گردد از استاندارد نصب مهار در هر ۶متر ارتفاع استفاده می‌گردد.
به طور مثال برای یک دکل مهاری با ارتفاع ۳۰ متر در صورت نصب مهار به صورت پیش فرض در هر ۹ متر، دکل در ۳ نقطه و در ارتفاع ۹، ۱۸ و ۲۷ متر مهار می‌گردد ولی در صورت استفاده از استاندارد ۶ متر مهار دکل در ۶ نقطه و در ارتفاع ۶، ۱۲، ۱۸، ۲۴ و ۳۰ متر مهار می شود.
دکل‌های سری G تولیدی این شرکت شامل G25، G35، G45، G65 و G80 سه وجهی و چهار وجهی می‌باشد که سری G65 و G80 از نظر سازه مشابه دکل‌های خود ایستا بوده و به صورت ترکیب لوله – نبشی می‌باشند.

طراحی دکل

مبنای طراحی دکل‌ها بر اساس بار ناشی از وزش باد وارد بر دکل می‌باشد. در طراحی دکل‌ها از آئین‌نامه‌ها و استانداردهای متعددی به شرح ذیل استفاده می‌شود.

آئین نامه ۲۸۰۰ ایران
آئین نامه فولاد AISC
استاندارد طراحی دکل‌های مخابراتی EIA-RS-۲۲۲-F

ساخت دکل

دکل‌ها به صورت قطعات پیش ساخته قابل مونتاژ ساخته می‌شوند. متریال استفاده شده اغلب از آهن نوعST۳۷ و در برخی قطعات برای مقاومت بیشتر از نوعST۴۴ یاST۵۲ استفاده می‌شود. قطعات دکل پس از ساخت جهت جلوگیری از خوردگی و زنگ زدگی گالوانیزه گرم می‌شود. پیچ و مهره‌های دکل‌ها اغلب از نوع پیچ‌های مقاوم A۳۲۵ یا معادل آن گرید ۸٫۸ بوده و به صورت گالوانیزه گرم استفاده می‌شود.

فونداسیون

مبنای طراحی فونداسیون‌های دکل‌های مخابراتی جهت لهیدگی و واژگونی استوار است. در دکل‌های خودایستا بدلیل بروز کشش در یکی از پایه‌ها به صورت پاشنه‌ای و در دکل‌های مونوپل بدلیل بروز گشتاور زیاد در پای دکل به صورت شمعی طرح و پیاده‌سازی می‌شود.
در زمین‌های سنگی به دلیل مشکلات حفاری فونداسیون‌ها به صورت سطحی و گسترده طرح می‌شود که به دلیل وزن بالای خود بتواند گشتاور ناشی از واژگونی را تحمل کند.
سیستم پیاده‌سازی فونداسیون زمینی به این صورت است که پس از محاسبه ارتفاع دکل، بار بر روی دکل و بادگیری آن و نوع مقاومت خاک منطقه نصب، چاله‌هایی به عمق حداقل ۱ متر مکعب حفاری می‌گردد سپس با استفاده از میل گرد اقدام به آرماتوربندی چاله می‌شود و در آخر پس کار کارگذاشتن پایه‌های بولت و انکر مربوط به دکل چاله حفاری و آرماتوربندی شده با استفاده از بتن پر شده و با استفاده از لایه‌های ایزوگامی آب بندی می‌شود.
در مورد دکل‌های مهاری که بر روی زمین نصب می‌گردد قاعده پیاده‌سازی فونداسیون به صورت فوق و مشابه دکل‌های خود ایستا می‌باشد با این تفاوت که برای دکل‌های مهاری عمل پی‌سازی علاوه بر پایه دکل برای پایه مهاری‌ها نیز انجام می‌پذیرد.
از آنجایی که دکل‌های مهاری اغلب بر روی پشت بام نصب می‌گردند، به منظور فونداسیون در این نوع نصب از فونداسیون آهنی پشت بامی استفاده می‌شود. این نوع فونداسیون شامل یک سازه Y یا H شکل است که از تیرآهن نبشی نمره ۱۶ ساخته شده و بیس پلیت زیر دکل بر روی آن جوش داده می‌شود. این سازه دارای ابعاد حداقل ۱ متر می‌باشد و بر روی کف بام و مابین ۲ ستون افقی بام قرار می‌گیرد تا بار انتقالی از روی دکل بر روی قاعده دکل را بر روی سطح بام منتقل و پخش نماید.

سیستم روشنائی

با توجه به ارتفاع دکل‌ها و به منظور ایمن‌سازی هوایی دکل براساس قوانین و مصوبات ایمنی سازه‌های بلند مرتبه باید برای بالانرین ارتفاع دکل از چراغ خطر چشمک‌زن استفاده نمود. بدین منظور از چراغ روشنایی بر روی دکل‌ها نیز استفاده می‌گردد.
سیستم روشنایی دکل شامل حباب محافظ لامپ که به رنگ قرمز و از جنس شیشه می‌باشد به همراه پایه حباب چدنی که بر روی نوک دکل نصب می‌گردد و همچنین لامپ تشکیل شده است. در گذشته به منظور روشنایی سیستم از لامپ‌های ترافیکی اسرام استفاده می‌شد که علاوه بر مصرف بالا دارای طول عمر کوتاهی بود. درحال حاضر در این سیستم از لامپ‌های LED استفاده می‌گردد. قطعه دیگری که در سیستم روشنایی استفاده می‌گردد فتوسل است، این قطعه یک دستگاه نور سنج می‌باشد که لامپ را به صورت اتوماتیک در روز خاموش و در زمان تاریکی هوا روشن می‌نماید.
چراغ دکل LED ضمن کاهش توان مصرفی تا ۸ وات امکان ایجاد حداکثر شدت نور را فراهم می نماید. لامپ دکل LED به شکلی طراحی شده است که به راحتی قابل نصب در سرپیچ‌های موجود می باشد . لامپ دکلLED در مدلهای ۵۰ ، ۱۰۰ و ۱۵۰ عدد LED قابل ارائه می باشد . LED های استفاده شده در چراغ دکلLED از نوع Hight Bright با زاوایه تابش ۱۸۰ درجه می باشد.

سیستم برقگیر

سیستم برقگیر یا به عبارتی سیستم زمین به سیستم دریافت بار الکتریکی رعد و برق و انتقال آن به زمین می‌ باشد تا از آسیب رساندن به آنتن ها و متعلقات دیگر جلوگیری به عمل آید.
انواع سیستم برقگیر :
۱- صاعقه گیر الکترونیکی خازنی ( اکتیو )
۲- صاعقه گیر تمام استیل چهار شاخه
۳- میله برقگیر تمام استیل
۴- میله برقگیر تمام مسی
۵- تسمه کشی
از هر کدام از انواع سیستم برقگیر با توجه به شرایط محیطی و نوع کاربرد آن استفاده می شود . مثلاً در مناطقی که صاعقه زیاد می باشد می بایست از سیستم برقگیر و دکل صاعقه گیر قویتر استفاده نمود.

صاعقه گیر چگونه عمل می کند؟ و انواع آن کدامند؟

میله های ساده فرانکلینی : اولین واحد جذب که توسط فرانکلین بیشنهاد گردید، میله های ساده بودند که ضربه مستقیم صاعقه به اندازه طول میله ها، دور از ساختمان اتفاق می افتاد و شعاع حفاظتی این صاعقه گیرهای ساده در کلاسهای حفاظتی براساس تئوری زاویه محاسبه می گردید.
قفس فارادی : با گسترش ابعاد ساختمانها و با توجه به محدودیت های میله ساده ، قفس فارادی (Faraday Cage) جایگزین میله های ساده فرانکلینی شد، امروزه نیز اکثر استانداردهای جهانی استفاده از قفس فارادی را بهترین روش میدانند. در این روش سعی می شود ساختمان را در قفسی از هادیهای مسی یا فولادی محصور نمود.
صاعقه گیرهای یونیزه کننده هوا : طراحی و نصب این صاعقه گیر های براساس استاندارد NFC 17-102انجام می گیرد ریشه این استاندارد نیز همان تئوری گوی غلطان است که در تمامی استاندارد ها از آن استفاده شده است. NFC 17-102 با وارد کردن پارامتر ΔL‌ در فرمول محاسبات، شعاع پوشش افزایش یافته صاعقه گیر را محاسبه می کند.

صاعقه گیر پس از نصب روی ساختمان، می بایست بوسیله هادی‌های میانی Down Conductor از طریق سیم مسی بدون روکش به سیستم زمین متصل گردد.
مقاومت الکترود زمین صاعقه گیر می بایست زیر ۱۰ اهم باشد و پس از اجرا به شبکه هم پتانسیل کل سایت متصل شود.
در اجرای الکترود زمین هر صاعقه گیر می بایست از اقلامی چون صفحه های مسی، مواد کاهنده مقاومت(LOM) ، اتصالات جوش انفجاری استفاده نمود.

صاعقه گیر الکترونیکی :
درست قبل از حدوث صاعقه بطور طبیعی محتوی الکتریکی اتمسفر بطور ناگهانی افزایش می یابد. این تغییر وضعیت توسط واحد جرقه زن حس و کنترل می شود صاعقه گیرهای الکترونیکی انرژی موجود در هوای متلاطم پیش از طوفان را (که حدود چندین هزار ولت بر هر متر است) جذب و در واحدهای جرقه زن ذخیره می نماید و در نهایت واحد جرقه زن با تخلیه بار الکتریکی خازنها بین الکترودهای فوقانی و الکترود مرکزی اش هوای اطراف را یونیزه می نماید
اصول عملکرد صاعقه گیر الکترونیکی :
آزاد سازی کنترل شده یونها : واحد جرقه زن (TRIGGERING) صاعقه گیرهای الکترونیکی شرایطی را ایجاد می کند تا چشمه جوشانی از یون (کرونا) در اطراف میله نوک تیز فراهم شود. دقت عمل این واحد باید به گونه ای کنترل شده باش که آزاد سازی یونها را درست چند میکرو ثانیه قبل از حدوث و تخلیه صاعقه صورت دهد.
اثر کرونا و واحد جرقه زن : حضور حجم وسیع بارهای الکتریکی در اطراف میله نوک تیز صاعقه گیر پس از یونیزاسیون توسط واحد جرقه زن سبب می شود تا پدیده طبیعی تجمع بارهای الکترونیکی اطراف میله(Corona effect) تقویت و تشدید شود.
تسریع در بروز علمدار حمله زمینی : صاعقه گیرهای الکترونیکی طوری طراحی شده اند که ارسال علمدار حمله زمینی را خیلی زودتر از نقاط هم ارتفاع مشابه همان محدوده به انجام برسانند و این به معنی تشکیل نقطه ترجیهی دریافت صاعقه در منطقه تحت حفاظت با صاعقه گیرهای الکترونیکی نسبت به سایر نقاط می باشد.

چاه ارت

ایحاد ارت جهت حفاظت افراد و وسایل و تجهیزات الکترونیکی و ابزار و لوازم حساس حائز اهمیت می‌باشد.
به طور خلاصه اهداف بکارگیری سیستم ارتینگ یا گراندینگ عبارتند از :
الف ـ حفاظت و ایمنی جان انسان
ب ـ حفاظت و ایمنی وسایل و تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی
ج ـ فراهم آوردن شرایط ایده‌ال جهت کار
د ـ جلوگیری از ولتاژ تماسی
ه ـ حذف ولتاژ اضافی
و ـ جلوگیری از ولتاژهای ناخواسته و صاعقه
ز ـ اطمینان از قابلیت کار الکتریکی

روشهای اجرای ارت یا زمین حفاظتی:
بطور کلی جهت اجرای ارت و سیستم حفاظتی دو روش کلی وجود دارد که ذیلاً ضمن بیان آنها ، موارد استفاده و تجهیزات مورد نیاز هر روش و نحوه اجرای هر یک بیان می‌گردد .
۱ـ زمین عمقی :
در این روش که یک روش معمول می باشد از چاه برای اجرای ارت استفاده می شود.

۲- زمین سطحی:
در این روش سیستم ارت در سطح زمین (برای مناطقی که امکان حفاری عمیق در آنها وجود ندارد) و یا در عمق حدود ۸۰ سانتیمتر اجرا می گردد.
در چه شرایطی از روش سطحی برای اجرای ارت استفاده نمائیم ؟
در مکانهایی که :
ـ فضای لازم و امکان حفاری در اطراف سایت وجود داشته باشد .
ـ ارتفاع از سطح دریا پائین باشد مانند شهرهای شمالی و جنوبی کشور .
ـ پستی و بلندی محوطه سایت کم باشد .
ـ فاصله بین دکل و سایت زیاد باشد .
با توجه به مزایای روش سطحی اجرای ارت به این روش ارجحیت دارد .

اجرای ارت به روش عمقی :
الف ـ انتخاب محل چاه ارت :
چاه ارت را باید در جاهایی که پایین‌ترین سطح را داشته و احتمال دسترسی به رطوبت حتی‌الامکان در عمق کمتری وجود داشته باشد و یا در نقاطی که بیشتر در معرض رطوبت و آب قرار دارند مانند زمینهای چمن ، باغچه‌ها و فضاهای سبز حفر نمود.
ب- عمق چاه
با توجه به مقاومت مخصوص زمین ، عمق چاه از حداقل ۴ متر تا ۸ متر و قطرآن حدودا ۸۰ سانتیمتر می تواند باشد. در زمین هایی که با توجه به نوع خاک دارای مقاومت مخصوص کمتری هستند مانند خاکهای کشاورزی و رسی عمق مورد نیاز برای حفاری کمتر بوده و در زمینهای شنی و سنگلاخی که دارای مقاومت مخصوص بالاتری هستند نیاز به حفر چاه با عمق بیشتر می باشد. برای اندازه گیری مقاومت مخصوص خاک از دستگاههای خاص استفاده می گردد. در صورتی که تا عمق ۴ متر به رطوبت نرسیدیم و احتمال بدهیم در عمق بیشتر از ۶ متر به رطوبت نخواهیم رسید نیازی نیست چاه را بیشتر از ۶ متر حفر کنیم . بطور کلی عمق ۶ متر و قطر حدود ۸۰سانتیمتر برای حفر چاه پیشنهاد می گردد.
محدوده مقاومت مخصوص چند نوع خاک در جدول زیر آمده است.



نوع خاک مقاومت مخصوص زمین ( اهم متر )

باغچه‌ای ۵ الی ۵۰
رسی ۸ الی ۵۰
مخلوط رسی ، ماسه‌ای و شنی ۲۵ الی ۴۰
شن و ماسه ۶۰ الی ۱۰۰
سنگلاخی و سنگی ۲۰۰ الی ۱۰۰۰۰

ج ـ مصالح مورد نیاز
مصالح مورد نیاز و مشخصات آن برای اجرای چاه ارت ( روش عمقی ) و Rod کوبی ( روش سطحی ) در جدول زیر آمده است.

صفحه مسی به ابعاد ۵/.*۴۰*۴۰ سانتیمتر برای مناطق شمالی کشور و ۵/۰*۵۰*۵۰سانتیمتر برای مناطق نیمه خشک مانند تهران و ۵/۰*۷۰*۷۰ سانتیمتر برای مناطق کویری استفاده شده و محصول کارخانه مس شهید باهنر باشد . از صفحه مسی با ضخامت ۳ یا ۴میلیمتر نیز می توان استفاده نمود.

د – اتصال سیم به صفحه مسی
اتصال سیم به صفحه مسی بسیار مهم می باشد و هرگز و در هیچ شرایطی نباید این اتصال تنها با استفاده از بست ، دوختن سیم به صفحه و یا … برقرار گردد. بلکه حتما باید سیم به صفحه جوش داده شود و برای استحکام بیشتر با استفاده از ۲ عدد بست سیم به صفحه ( ردیف ۱۵ جدول مصالح مورد نیاز )بسته شده و محکم گردد.
برای جوش دادن قطعات مسی به یکدیگر از جوش برنج یا نقره استفاده شود و در صورت عدم دسترسی به این نوع جوش از جوش (Cadweld) استفاده گردد
ه – حفر چاه ارت
با توجه به شرایط جغرافیایی منطقه چاهی با عمق مناسب و در مکان مناسب (با توجه با راهنمای انتخاب محل چاه ارت ) حفر گردد. شیاری به عمق ۶۰سانتیمتر از چاه تا پای دکل برای مسیر سیم چاه ارت تا برقگیر روی دکل همچنین برای سیم ارت داخل ساختمان حفر نمائید. در صورتی که مسیر دو سیم مشترک باشد بهتر است مسیر دو سیم ایزوله گردند. همینطور مسیر سیمها باید کوتاهترین مسیر بوده و سیم میله برقگیر و ارت حتی الامکان مستقیم و بدون پیچ و خم باشد و نبایستی خمهای تند داشته باشد و در صورت نیاز به خم زدن سیم در طول بیش از ۵۰ سانتیمتر انجام گردد.
و – پر نمودن چاه ارت
۱-ابتدا حدود ۲۰ لیتر محلول آب و نمک تهیه و کف چاه میریزیم بطوریکه تمام کف چاه را در برگیرد بعد از۲۴ ساعت مراحل زیر را انجام می دهیم .
۲-به ارتفاع ۲۰ سانتیمتر از ته چاه را با خاک رس و یا خاک نرم پر مینمائیم.
۳- به مقدار لازم (حدود ۴۵۰کیلو گرم معادل ۱۵ کیسه ۳۰ کیلو گرمی)بنتونیت را با آب مخلوط کرده و بصورت دوغاب در میاوریم و مخلوط حاصل را به ارتفاع ۲۰ سانتیمتر از کف چاه میریزیم هر چه مخلوط حاصل غلیظ تر باشد کیفیت کار بهتر خواهد بود.
۴-صفحه مسی را به ۲ سیم مسی نمره ۵۰ جوش میدهیم این سیمها یکی به میله برقگیر روی دکل و دیگری به شینه داخل ساختمان خواهد رفت بنابراین طول سیم ها را متناسب با طول مسیر انتخاب می نمائیم.
۵- صفحه مسی را بطور عمودی در مرکز چاه قرار می دهیم.
۶- اطراف صفحه مسی را با دوغاب تهیه شده تا بالای صفحه پر می نمائیم.
۷- لوله پلیکای سوراخ شده را بطور مورب در مرکز چاه و در بالای صفحه مسی قرار می دهیم و داخل لوله پلیکا را شن میریزیم تا ۵۰ سانتیمتر از انتهای لوله پر شود این لوله برای تامین رطوبت ته چاه می باشد و در فصول گرم سال تزریق آب از این لوله بیشتر انجام گردد. لازم بذکر است در مواردی که چاه ارت در باغچه حفر شده باشد و یا ته چاه به رطوبت رسیده باشد و یا کلاً در جاهایی که رطوبت ته چاه از بالای چاه یا از پایین چاه تامین گردد نیازی به قراردادن لوله نمی باشد .
۸- بعد از قراردادن لوله پلیکا به ارتفاع ۲۰ سانتیمتر از بالای صفحه مسی را با دوغاب آماده شده پر مینمائیم.
۹-الباقی چاه را هم تا ۱۰ سانتیمتر بر سر چاه مانده ، با خاک معمولی همراه با ماسه یا خاک سرند شده کشاورزی پر می نمائیم و ۱۰ سانتیمتر از چاه را برای نفوذ آب باران و آبهای سطحی به داخل چاه با شن و سنگریزه پر می نمائیم . روئ چاه مخصوصاً در مواقعی که از لوله پولیکا استفاده نمی گردد نباید آسفالت شده و یا با سیمان پر گردد.
۱۰-داخل شیار های حفاری شده را با خاک سرند شده کشاورزی یا خاک نرم معمولی و یا خاک معمولی مخلوط با بنتونیت پر نمائید.

نصب شینه و میله برقگیر
شینه داخل ساختمان باید توسط مقره هایی از دیوار ساختمان ایزوله گردد.قطر و طول شینه بستگی به تعداد انشعابات داخل ساختمان دارد .(تمامی تجهیزات داخل ساختمان بایستی بطور جداگانه و موازی به این شینه متصل گردد.)در حالتیکه دکل روی ساختمان قرار داشته باشد سیم میله برقگیر نبایستی از داخل ساختمان برده شود بلکه باید خارج از ساختمان سیم کشیده شود و همینطور مسیر عبوری سیم ارت به داخل ساختمان تا شینه ورودی ساختمان باید عایق دار باشد.
در پای دکل توسط بست ، سیم میله برقگیر به یکی از پایه های دکل خیلی محکم متصل شود و تا بالای دکل به میله برقگیر متصل گردد. لازم بذکر است مسیر میله برقگیر از کابلهایی که به آنتنها می روند باید جدا باشد .

اجرای ارت به روش سطحی
هفت روش برای اجرای زمین سطحی وجود دارد که عبارتند از :
۱-ROD
۲ – RING
۳-پنجه ای (شعاعی)
۴-مختلط
۵- حلزونی
۶- الکتروشیمیایی
۷- شبکه ای
توضیح روش کامل اجرای این روش‌ها در سند دیگری در صورت نیاز قابل ارائه می‌باشد.

معرفی متعلقات نصب دکل‌های مهاری

از آنجایی که دکل‌های خودایستا شامل متعلقات کمی از قبیل نردبان می‌باشند و دکل‌های مهاری دارای متعلقات بیشتری هستند در این بخش به معرفی متعلقات دکل‌های مهاری به منظور آشنایی بیشتر شما پرداخته خواهد شد.
متعقات دکل‌های مهاری شامل سکشن دکل، میله انکر بولت و عصایی، بیس پلیت (Base Plate)، پیچ و مهره، تاج دکل، سیستم روشنایی، سیستم ارتینگ، سیم مهاری، صفحه تعادل، کرپی، کمربند دکل، گوشواره، مهارکش و فونداسیون آهنی می‌باشد که در زیر به تشریح هر کدام پرداخته خواهد شد.
سکشن دکل
بدنه اصلی دکل مهاری را سکشن می‌گویند. هر سکشن شامل ۳ لوله در راس سه یا چهار وجه و میلگرد که به صورت خرپایی به بدنه لوله‌ها با استفاده از سیستم جوش Co2 متصل می‌گردد. ارتفاع هر سکشن به صورت استاندارد ۳ متر می‌باشد که با استفاده از فلنچ‌های نر و ماده در هر سمت سکشن بر روی یکدیگر نصب و پیچ و مهره می‌شوند.
میله انکر بولت و عصایی
به منظور ایجاد پایه نصب متعلقات مربوط به سیستم مهاری بر روی پشت بام و یا زمین از این قطعه استفاده می‌گردد. در نصب دکل بر روی پشت بام از میله انکر بولت و در نصب دکل بر روی زمین از میله عصایی استفاده می‌شود.
این قطعه به عنوان پایه گیره مابین زمین یا دیوار و قطعات نصب مهاری شامل صفحه تعادل، مهارکش و سیم مهاری می‌باشد.
بیس پلیت (Base Plate)
این قطعه شامل یک صفحه ورقه آهنی می‌باشد که اولین پایه‌های دکل بر روی آن قرار دارد و دکل بر روی آن نصب می‌گردد.
این صفحه که در زیر دکل قرار می‌گیرد در نصب بر روی زمین بر روی سازه فونداسیون بتونی و در نصب دکل بر روی پشت بام بر روی سازه فونداسیون آهنی نصب می‌گردد.
پیچ و مهره
در نصب دکل‌های مهاری از ۲ اندازه پیچ و مهره ۶۰×10 و ۵۰×16 استفاده می‌گردد. پیچ و مهره‌های 60×10 برای نصب و سکشن‌های دکل بر روی یکدیگر و 50×16 برای نصب متعلقات مهاری استفاده می‌گردد.
تاج دکل
این قطعه بر روی بالاترین نقطه دکل نصب می‌گردد و متعلقات مربوط به سیستم ارتینگ و سیستم روشنایی بر روی آن نصب می‌گردد.
سیستم روشنایی
سیستم روشنایی در فصول بالا به تفصیل عنوان گردیده است لذا در این قسمت فقط به معرفی متعلقات آن بسنده خواهد شد. این قطعات شامل: کابل برق ۲٫۵×2، فتوسل، حباب شیشه‌ای محافظ و لامپ می‌باشد که در حال حاضر از لامپ‌های LED استفاده می‌گردد.
سیستم ارتینگ
این سیستم نیز در بالا تشریح شده است و شامل قطعات: میله برقگیر، سیم ارت تمام مس، کلمپس و بست ارت می‌باشد.
لازم به ذکر است قطعات عنوان شده فوق فقط به منظور نصب سیستم ارتینگ بر روی دکل و تا پای دکل می‌باشد و به منظور برقراری ارتباط سیستم ارتینگ دکل به چاه ارت نیاز به نصب شینه مسی بعلاوه متعلقات فوق می‌باشد.
سیم مهاری
این قطعه همانطور که از اسم آن نیز مشخص می‌باشد به منظور مهار نمودن دکل بر روی زمین یا پشت بام می‌باشد. سیم مهار استاندارد قابل استفاده در نصب دکل‌های مهاری باید از نوع ۵ رشته به هم بافته شده فولادی باشد. در نصب دکل معمولا از سیم مهاری نمره ۶ استفاده می‌گردد ولی در مناطق کوهستانی یا بیابانی که دارای باد شدید بوده و در دکل‌های با ارتفاع بالاتر از ۴۲ متر بسته به بررسی‌های فنی و نظر مشتری از سیم مهار نمره ۸ نیز استفاده می‌گردد.
صفحه تعادل
این قطعه به منظور ایجاد پایه و پل بین میله انکر و مهارکش جهت نصب مهاری‌ها استفاده می‌گردد. صفحه تعادل شامل یک صفحه ذوزنقه شکل آهنی می‌باشد که بسته به ارتفاع دکل و تعداد مهار‌های نصب شده بر روی دکل دارای سوراخ‌هایی می‌باشد.
این صفحه از یک سمت که دارای یک سوراخ تکی می‌باشد به میله انکر پیچ می‌شود و از سمت دیگر که دارای سوراخ بر حسب تعداد مهار‌ها است به مهارکش پیچ می‌گردد.
کرپی
این قطعه به منظور بستن و گره کردن سیم مهاری استفاده می‌شود که از جنس فولاد می‌باشد.
گوشواره
این قطعه یک تکه کوچک فلزی و سبک می‌باشد که در محل خم‌های سیم مهاری و به منظور جلوگیری از خوردگی سیم مهاری در اتصالات به بدنه دکل و مهارکش مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مهارکش
این قطعه جهت مهار نمودن سیم مهاری بر روی صفحه تعادل استفاده می‌شود.
مهارکش که از جنس فولاد می‌باشد دارای یک بدنه و ۲ قطعه میله‌ای رزوه دار جهت تنظیم کشش سیم مهاری می‌باشد. مهارکش استاندارد برای دکل‌های سه وجهی تا ارتفاع ۴۲ متر مهارکش نمره ۱۲ و برای دکل‌های چهار وجهی از مهارکش نمره ۱۴ یا ۱۶ استفاده می‌گردد.
فونداسیون آهنی
این قطعه به منظور ایجاد انتقال فشار دکل از نقطه ثقل به اطراف محل نصب بر روی پشت بام استفاده می‌گردد. فونداسیون آهنی شامل یک سازه H یا Yشکل از جنس تیرآهن بوده که بیس پلیت بر روی آن جوش داده می‌شود.
نکته: کلیه متعلقات دکل‌ها باید به صورت گالوانیزه باشد تا از زنگ‌خوردگی آن جلوگیری شود. سازه بدنه دکل (سکشن‌ها) نیز باید پس از تولید و پس از پلیسه‌گیری به روش گالوانیزه گرم و عبور از حوضچه گالوانیزه گردند، استاندارد گالوانیزه سکشن‌ها به سه صورت ۸۰، ۱۰۰ و ۱۲۰ میکرون می‌باشد.